Στο μάθημα επισκοπούνται η διαμόρφωση και η εξέλιξη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από την ίδρυση του ελληνικού κράτους έως την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Σημείο αφετηρίας αποτελούν οι διπλωματικές εξελίξεις που σχετίζονται με την αναγνώριση της ελληνικής ανεξαρτησίας. Ειδική αναφορά γίνεται στον τρόπο με τον οποίο το αίτημα της εδαφικής επέκτασης (που πήρε τη μορφή της Μεγάλης Ιδέας) προσδιόρισε τους διπλωματικούς προσανατολισμούς της Ελλάδας για το μεγαλύτερο μέρος του 19ου και έως τις αρχές του 20ού αιώνα. Αναλύονται επίσης οι διπλωματικές συνιστώσες της δεκαετούς πολεμικής εξόρμησης της Ελλάδας κατά την περίοδο 1912-1922 (Βαλκανικοί Πόλεμοι, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική Εκστρατεία). Επισημαίνεται ο κομβικός ρόλος της Μικρασιατικής Καταστροφής και της υπογραφής της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης για την εκ βάθρων αναδιαμόρφωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία, στη νέα της μορφή, άρχισε να εφαρμόζεται στην περίοδο του Μεσοπολέμου. Σκιαγραφείται, ακόμα, η συμμετοχή της Ελλάδα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και η ένταξή στον δυτικό συνασπισμό κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Παρουσιάζονται οι εξελίξεις γύρω από το Κυπριακό ζήτημα και οι επιπτώσεις τους στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς επίσης η αρνητική επίδραση που άσκησε ειδικά στο Κυπριακό αλλά και συνολικά στην ελληνική εξωτερική πολιτική η δικτατορία των συνταγματαρχών. Τέλος, παρουσιάζεται το νέο διπλωματικό πρόγραμμα που υιοθετήθηκε μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το καλοκαίρι του 1974, οργανικοί στοιχείο του οποίου υπήρξε η επιδίωξη (και εν τέλει η επίτευξη) της ένταξης στην ΕΟΚ.